Veče sa Muharemom

Događaj je kada pisac stigne u grad. A sinoć je druženje sa piscem u Biblioteci bio jedan lep, spontan, prijatan i poučan događaj. I da ne bismo pisali ko je Muharem Bazdulj, koliko je poznat, šta je to napisao i čime je nagrađen bio, prenosimo deo najave Vladimira Dulanovića kojom je podstakao prisutne da se prvi put ili ponovo sretnu sa rečju umetnika, njegovim delom, stavovima, kolumnama...

A Vladimir kaže:...

"...Sećam se, kad je prvi put gostovao u Novoj Varoši, u biblioteci smo imali samo dva njegova naslova, Sjetvu soli i April na Vlašiću, a već je bio dosta popularan pisac i kolumnist, a i čest gost TV emisija  raznim povodima. Od tada smo uspeli da nabavimo veći broj naslova njegovih dela, tako da je unazad nekoliko godina dosta čitan i u našem gradu.

Rođen je 19. maja 1977. godine u Travniku, diplomirao i magistrirao na Filozofskom fakultetu u Sarajevu engleski jezik, englesku i američku književnost. Majka mu je dr med. Nura Bazdulj Hubijar, popularna književnica, a otac dr prim. Salih Bazdulj, oboje nagrađivani književni autori iz Travnika.

Književne i publicističke tekstove Muharem Bazdulj objavljuje u mnogim časopisima i listovima u BiH, Srbiji i regionu. Knjige su mu prevedene i objavljene na nemačkom, engleskom, ukrajinskom, bugarskom, makedonskom i poljskom jeziku, a priče i eseji na još desetak jezika.

Osim što je plodan romanopisac, pripovedač, esejista, prevodilac i angažovan kulturni delatnik, Muharem Bazdulj je, evidentno i  strastven čitač, da se figurativno izrazim „svega i svačega“, pa čak i starih novina.

A kao i kod Danila Kiša,  za književnost sve to može biti vredan dokument i sve može biti hrana za literaturu.

Prateći rad Muharema Bazdulja, može se  zaključiti da je, osim što je na peru vešt, jednako dobar i usmeni pripovedač, zanimljiv sagovornik, vešt polemičar,  što je i tradicija naroda na ovim prostorima, a sve u duhu slavnih prethodnika Borislava Mihajlovića Mihiza i Zuka Džumhura.

Objavio je romane Koncert, Tranzit, kometa, pomračenje, Đaur i Zulejha, Sjetva soli, April na Vlašiću, Mali prozor, Lutka od marcipana, Poslednji muškarac, Kvadratni koren iz života, kao i knjige priča Druga knjiga, Čarolija, Travničko trojstvo, Jevanđelje po Jeronimu.

A sigurno je da sam nešto i propustio.

Osim navedenog, objavio je i više knjiga eseja i publicistike, a i jednu knjigu poezije, a značajan je i njegov prevodilački opus, gde je sa engleskog jezika prevodio dela Ostera, Ginsberga, Džonija Keša, Džeka Keruaka i Marka Tompsona. Živi u Beogradu.

Pisanje Muharema Bazdulja je visoko cenjeno u BiH i Srbiji. Godine 2014. postao je dobitnik dve najviše srpske novinarske nagrade: nagrade lista Danas “Stanislav Staša Marinković“ koja se dodeljuje za novinarsku hrabrost i posebne domete u istraživačkom i analitičkom novinarstvu, kao i nagrade “Bogdan Tirnanić“ Udruženja novinara Srbije, za najbolju kolumnu ili komentar. Pre toga, 2013. godine, dobio je i nagradu Društva novinara BiH za “najboljeg novinara u kategoriji tiskanih medija“.

Roditi se u istom gradu, gde i Ivo Andrić, može biti i slučajnost i fatum, kismet, može bitii i sreća i teret, kako se uzme, tek Muharem Bazdulj je odabrao pisanje  za životni poziv kao i Andrić, ali je i temeljno izučio književno  delo i sve ostalo vezano za slavnog Nobelovca, tako da mnogi smatraju da je on među nekoliko najboljih poznavalaca Andrićevog života i dela, uključujući i brojne kontroverze vezane za njega, a koje već desetinama godina ne prestaju da intrigiraju kulturnu javnost  na jugoslovenskom prostoru, ali i često i obične ljude, koji nisu pročitali više od par pripovetki Iva Andrića.

A inače, istorija ovih prostora, pa i šire, često je  u žiži Bazduljevih i spisateljskih i čitalačkih interesovanja, tako da stranicama njegovih knjiga defiluju mnoge značajne ličnosti iz raznih sfera- Gavrilo Princip i mladobosanci, pomenuti Andrić, Miloš Crnjanski, Ruđer Bošković, Bajron, Gebels i druge ličnosti iz vrha nacističke Nemačke, ali i glumci i ostali sineasti tog doba i brojni likovi raznih fela, obični ljudi, kao sporedni, nepitani  akteri ratne drame na ovim prostorima, svaki na svoj, najčešće luzerski i tragično obojen način.

Interesantan tonus  njegovim delima daje muzika, kojoj je veoma sklon, ona je sveprisutna i utkana na neki, reći ću „murakamijevski“ fazon, često kroz fabulu pratimo koju muziku u nekim situacijama slušaju ili čak interpretiraju likovi priča. Najčešće je u pitanju rok, u jednoj knjizi autor se seća bendova u kojima je kao tinejdžer svirao u ratnim danima u nekim travničkim podrumima, nekad je to, doduše, ređe klasika, ali desi se tu i po neki narodnjak....A njegov prvi roman „Koncert“ posvećen je koncertu grupe U2 u Bosni u prvim posleratnim danima.

Bez obzira koja je muzika u pitanju, ona pripovedanju Muharema Bazdulja daje nostalgičnu notu, odiše nekim vešto skrivenim sevdahom. A on to ovako kaže:

"Dert i sevdah su, milorde, nastavi Isak, ista stvar, a opet nisu. To je čežnja, to je strepnja, to je ljubav, to je žudnja, to je pomama, to je strast, to je zanos, to je uzdah, to je žar. Dert je crven kao krv, a sevdah crn kao žuč. Dert je ranjeni vuk, sevdah cvijet što vene. I dert i sevdah su pjesma. Dert pjeva glasno, a sevdah potiho."

Da ne dužim. Voleo bih da sam, umesto svega ovoga što rekoh, imao prostora da pročitam esej divnog slovenačkog pesnika Aleša Debeljaka „Kiš, Andrić, Balkan i Bazdulj“...

Ovako, daću samo završni pasus:

„Nešto je ipak jasno: traženja smisla u svijetubez smisla nudi Bazdulju mogućnost za povlačenje u egzil umjetnosti, a njegova zavodljiva proza daje vjerodostojnost slutnji o ispruženoj ruci koja bi rado dodirnula drugu ruku“.

Hvala Vladimiru i veliko hvala Muharemu Bazdulju! Nadamo se uskoro novom druženju, razgovorima i novim naslovima!